China 1

China

7 jan. Naar Xin Jie 76 km. Omdat Lao Cai aan de grens ligt, zijn we er zo. Alles gaat van een leien dakje. We krijgen zelfs een VIP behandeling aan de grens. Een douanier begeleidt ons en laat ons voorgaan met onze fietsen. Als alles geregeld is heet hij ons nog welkom in China. We hebben wel moeite om de route op te pakken in Hekou, omdat er verkeerde aanwijzingen in ons boekje staan. Als we eindelijk op weg zijn wordt het zowaar lekker weer en het vest kan zelfs uit. Het is een mooie route langs de rode rivier, die hier Yuan Jiang heet.

Er zijn hier wel veel minder dorpjes, winkeltjes en eettentjes te vinden. Het oogt hier allemaal wat uitgestrekter en ook wat eenzamer. De huisjes die we zien zijn  wel erg armoedig. Ook hier lopen veel mensen in klederdracht. Op de wegen is het rustig, weinig auto’s, nog minder scooters, en geen fietsende schoolkinderen. De scooters die je ziet zijn vaak electrisch. Het vervoer op het platteland gebeurt hier met pony’s met manden op hun rug. En ze rijden met een soort tuc-tucs. In dit gebied worden veel bananen en ananassen gekweekt. De bananen hangen, ingepakt in blauw plastic tegen de kou, aan de bomen.  Onderweg worden we nog 2 x aangehouden door de politie om onze paspoorten te controleren. Xin Jie is een klein druk dorpje, waar we overnachten in het enige hotel. Als je het tenminste een hotel kunt noemen. We gaan eten in een klein restaurantje. Als we ons Chinees boekje tevoorschijn halen om te kijken wat we moeten bestellen, staan er meteen 10 mensen om ons heen mee te lezen en te lachen. Eten in China is een luidruchtig gebeuren, met volop smakken en rochelen en hard praten. Als we net slapen wordt er hard op de deur gebonkt en geroepen. We doen niet open en uiteindelijk wordt het stil. We zijn er niet achtergekomen wie het geweest is, de politie of iemand van het hotel.

8 jan. Naar Gejiu 53 km. en nog 60 km. met een busje. We ontbijten bij de plaatselijke bakker met een zoet broodje, en nemen er nog een paar mee voor onderweg. Het landschap wordt steeds mooier, en de bergen hoger. We moeten ook behoorlijk wat klimmen, dus het is best zwaar. ’s Middags wordt het lekker zonnig. Onderweg komen we drie Chinese fietsers tegen. Een gesprek voeren gaat moeilijk maar ze pakken meteen hun fototoestellen, dus doen wij dat ook maar.Als we aankomen in Huang Chao Ba worden we niet echt vrolijk en dan hebben we het hotel nog niet eens gezien. In ons routeboekje hebben we al gelezen, dat ons morgen een heel zware tocht staat te wachten, met een stuk door een tunnel, waar je met de fiets niet door mag. Dus besluiten we, na stevig onderhandelen en gehannes met het inladen van de fietsen, met een minibusje naar Gejiu te gaan. Na een tijdje zijn we blij dat we in de taxi zitten, want de weg gaat wel erg steil naar boven. De chauffeur rijdt hard en binnen no-time zijn we in Gejiu. Dit is een grotere stad, met moderne winkels, waar we een mooi, maar ijskoud hotel vinden.

We pakken een biertje in een restaurant en de hele familie bemoeit zich met ons. Ze moeten erg lachen om ons boekje met chinese tekens en we worden extra verwend, met thee, zoutjes, een appel en een gestoomd broodje.

9 jan. Gejiu  Omdat hier in de buurt de mooiste rijstterrassen van heel Azië liggen, hebben we besloten om hier nog een dagje te blijven. Als we opstaan is het jammer genoeg erg mistig, dus heeft het niet zoveel zin om met de bus naar de rijstterrassen te gaan. Bovendien zien we op tegen het vinden van het busstation, de juiste bus, de taxi en de minibus voor het regelen van de tour. Dit soort dingen valt niet mee hier in China. Je kunt zelf niets lezen en niemand die begrijpt wat je bedoelt. Dus wandelen we maar wat door de ijskoude stad. Volgens ons boekje moet het erg gezellig zijn aan de waterkant, maar met die kou is er niets te beleven. Ook de kabelbaan waarmee je de berg op kan ligt stil. Om wat op te warmen zijn we 2 keer naar de KFC geweest; de enige plek waar het een beetje behaaglijk was. Ook al is dit een grote stad, de mensen zijn toch niet gewend aan westerlingen, want iedereen staart ons aan of we van Mars komen, of ze lachen ons uit. Soms best wel vervelend. Ze noemen buitenlanders hier ook echt Aliëns. En niet alle hotels zijn bevoegd om Aliëns toe te laten.

10 jan. Naar  Jianshui 82 km. Vandaag trekken we weer verder. Het is weer erg koud, mistig en miezerig weer, dus binnen de kortste keren zitten we weer flink onder de modder. De eerste 15 km. is het afdalen geblazen, nadeel is alleen dat we over de snelweg moeten. We zijn blij als we hierna weer op een rustige weg komen. Maar dan begint het klimmen……  Onderweg gaan we eten bij een restaurantje, maar je kan weer nergens binnen zitten.  De opa in het restaurantje haalt voor ons een schaal met een houtskoolvuurtje zodat we ons lekker kunnen opwarmen. Bovendien eten we er heerlijk; met o.a. verse doperwten en tuinbonen. Een tafel vol heerlijk eten en thee erbij voor in totaal 30 Yuan (= € 3,60). Eten bestellen valt wel mee hier in China. Bijna overal hebben ze een vitrine staan vol met verschillende groentes en vlees. Je kunt dan gewoon aanwijzen wat je wilt, en dan maken ze daar iets lekkers van. Tot 65 kilometer is de weg flink heuvelachtig. Ook krijgen we weer een lekke band en dit keer is er geen fietsenmaker in de buurt; dus dan maar zelf doen hè. De laatste 16 kilometer is het gelukkig weer voornamelijk dalen. De weg is behoorlijk slecht en af en toe onverhard. Het is al laat als we in Jianshui aankomen. Volgens ons routeboekje is het Lin An hotel wel goed en betaalbaar, maar als we daar aankomen staat er een gigantisch en prachtig nieuw 5 sterren hotel met 17 verdiepingen. We hebben geen zin om nog naar een ander hotel te gaan zoeken, dus nemen toch maar een kamer hier. De portier neemt met zijn mooie witte handschoentjes onze modderige tassen over en brengt ons naar een super de luxe kamer met een redelijk zacht bed en verwarming!!! Een beetje duurder dan we gewend zijn, maar dit is wel genieten. Normaal gesproken heb je hier overal keiharde bedden in de hotels. Jan heeft al 2 dagen last van zijn schouder door die harde bedden.

11 jan. Jianshui  We blijven nog een dagje in ons heerlijke hotel, met ontbijtbuffet!  Dit is een heel mooi oud, en typisch Chinees stadje. We gaan eerst naar de Confucius Tempel uit de 13e eeuw. Een groot complex met veel tempels nog in oude staat. Confucius heeft hier zelf nog les gegeven. Het is voor Chinezen nu een plek om te ontspannen en bijvoorbeeld Tai Chi te doen of te Majongen, of te studeren. Daarna gaan we naar Zhu’s Garden, dit is ook een groot complex met huizen, binnenplaatsen en tuinen van een heel rijke familie uit de Qing Dynasty. Nu is het cultureel erfgoed van China. Erg mooi allemaal. Verder maken we nog een wandeling door het oude stadsgedeelte en naar de Chaoyang poort; een toegangspoort tot de stad uit de Ming Dynasty. Als je hier naar de tandarts moet kun je gewoon binnenlopen en wordt je gewoon voor de etalage, of buiten voor het oog van iedereen, geholpen.

12 jan. Naar Qu Liang 50 km. Ook vandaag regent het zachtjes als we vertrekken, dus binnen de kortste keren zit alles weer onder de modder natuurlijk. Wat later wordt het droog en ’s middags schijnt de zon zelfs nog een paar uurtjes. We rijden een mooie, heuvelachtige route. Hier worden veel sinasappels en mandarijnen verbouwd. Veel huisjes zijn van leem. Van het ontbijtbuffet hebben we gekookte eieren en brood gebietst, dus kunnen we onderweg picknicken. Bij een bakker kopen we lekker gebak en koeken voor 4 Yuan (= € 0,48). Qu Liang is een rustig dorpje met als specialiteit geroosterde eend in grote aarden potten. Natuurlijk gaan we die eent(d)je proberen. Ze smaken heerlijk. Ons hotel is boven verwachting met zachte bedden en zelfs verwarming!

13 jan. Naar Tong Hai 72 km. Vandaag een zware, maar erg mooie route door de bergen, van 30 kilometer naar Tong Hai. Om een uur of elf trekt de mist op en wordt het zonnig, dus perfect fietsweer. Omdat we al vroeg in het hotel zijn gearriveerd, plakken we er nog maar een rondje om het Qilu Hu meer van 40 kilometer aan vast. Dat is lekker fietsen, zo zonder bagage, na het zware klimmen van deze ochtend. We fietsen door kleine dorpjes, waar het lijkt of de tijd heeft stilgestaan. Alleen hadden wij gedacht wel ergens lekker aan de waterkant te kunnen zitten met een heerlijk pilsje of zo, maar dat zat er helaas niet in. Cafeetjes  kom je zelden tegen in China.

14 jan. Tong Hai 30 km. Vanmorgen een stadswandeling gemaakt door het oude deel van de stad, met mooie chinese architectuur. Er zijn prachtige moderne winkels.We worden op straat aangesproken door een man, die leraar Engels blijkt te zijn. Hij nodigt ons uit om ’s avonds bij zijn les te komen kijken. Hij helpt ons met het kopen van een Chinese simkaart, zodat we voordeliger naar Nederland kunnen bellen. Als het uiteindelijk allemaal gelukt is blijkt dat we een deposit moeten doen om internationaal te kunnen bellen van maar liefst 3000 yuan (= € 360). Daar passen we toch voor. Even later worden we aangesproken door een jong meisje die zich netjes voorstelt als Kelly en een aardig woordje Engels spreekt. Ze blijkt bij Albert op les gezeten te hebben. ‘s Middags fietsen we naar een dorp in de omgeving: Xingmeng. In dit oude dorpje met lemen huisjes wonen Mongoolse afstammelingen van Kublai Khan. Ze lopen nog in traditionele kleding, maar laten zich niet graag fotograferen. Het lukt ons toch om een paar aardige foto’s te maken. ’s Avonds helpen we dus bij de Engelse les van Albert. Hij heeft een klasje van een stuk of tien kinderen in de leeftijd van 4 tot 7 jaar. Ieder kind moet zichzelf aan ons voorstellen en vertellen wat zijn hobby’s zijn. Ze kennen allemaal dezelfde paar standaardzinnetjes, maar we weten niet of ze wel snappen wat ze zeggen. Maar dan nog; ze kennen al meer Engels dan de mensen hier in ons grote internationale hotel. De meesten kunnen ook al tot honderd tellen. We leren ze nog wat woordjes, en aan het einde van de les maken we een groepsfoto en nemen ze allemaal netjes afscheid van ons.