Borneo en Brunei

Allereerst willen we iedereen bedanken voor de leuke reacties die jullie ons sturen. We hebben “helaas” zo veel te doen dat we ze niet allemaal kunnen beantwoorden, maar het is leuk om af en toe iets te horen van het thuisfront.

7 okt. Naar Similajou national parc 25 km.  Vandaag niet veel gefietst. We hebben overnacht in dit nationaal parc, omdat de eerstvolgende overnachtingsmogelijkheid pas over 130 kilometer is en dat is toch wel wat te veel van het goede. ’s Middags lekker gewandeld door dit tropisch regenwoud en strand. Vroeg naar bed met een zware dag voor de boeg.

8 okt. Naar Batu Niah 105 km. (+25 km. Met de auto).  De eerste 60 kilometer waren weer erg heuvelachtig, daarna de rest van de tocht redelijk vlak. Lange, saaie route langs bijna alleen maar palmplantages en varens. Een paar keer komen we gelukkig een eetstalletje tegen onderweg, zodat we het wel vol kunnen houden in de felle zon. Ja, soms zijn we best jaloers op jullie in het koele Nederland!!  Iedereen onderweg is hier altijd zo aardig: eerst kregen we weer een watermeloen van iemand bij een eetstalletje van een lieve man. Maar ons geluk kon niet op toen na 105 kilometer zwoegen, een man met een Toyota pick-up vlak voor ons stopte en vroeg of hij ons misschien een lift kon geven. Nou, daar hoefden wij niet lang over na te denken! Hij zette ons mooi af bij een hotel in Batu Niah, waar we samen eerst nog een lekker pilsje hebben gedronken, en daarna lekker total loss op onze kamer neergeploft zijn.

9 okt. Vandaag naar de Niah Caves geweest, die hier vlakbij liggen. Dit is een heel bijzondere grot, van wel 60 meter hoog, die verscholen ligt in de jungle. In deze grot wonen honderdduizenden zwaluwen en vleermuizen. De zwaluwnesten worden verzameld door mannen die langs stokken omhoog klimmen om ze van de grot los te steken. Levensgevaarlijk,  maar wel lucratief, want de nestjes kunnen wel 1000 euro per kilo opleveren. Ze worden gebruikt voor de Chinese vogelnestjessoep; een delicatesse! De vleermuizen vliegen bij zonsondergang massaal de grot uit om eten te gaan zoeken. De mest van de vogels en vleermuizen wordt van de grond geschraapt en ook verhandeld. Het is wel griezelig in de grotten; op sommige plekken is het glad. Je moet er zonder gids met je zaklamp de weg zien te vinden. ’s Avonds met moeite nog wat te eten gevonden in het dorpje, want bijna alles was om 6 uur al dicht.’s Nachts ook nog bezoek gehad van een grote muis of rat op onze kamer, die ook al op zoek was naar eten in onze prullenbak.

10 okt. Naar Miri 85 km. Vandaag extra vroeg opgestaan met een lange fietstocht voor de boeg (110 km). Om 7 uur al vertrokken, want tot Miri zijn er geen andere overnachtingsmogelijkheden. Na de eerste 45 kilometer begint het keihard te regenen. We schuilen zo’n 3 kwartier, maar als het niet droog wordt, gaan we toch maar verder. De regen maakt niet zoveel uit, want het is niet koud, en nat wordt je toch wel. Is het niet van de regen, dan wel van de hitte. Onderweg zijn er alleen maar fruitstalletjes; er is geen eten te krijgen.  Gelukkig kunnen we uiteindelijk bij een stalletje heet water krijgen, zodat we onze eigen instant noodles kunnen eten. Maar we hebben weer een meevaller vandaag: Miri blijkt geen 110 kilometer, maar slechts 85 kilometer fietsen te zijn. Om dat te vieren gaan we een colaatje drinken en als we willen betalen, blijkt dat iemand al voor ons betaald heeft. Zien we er dan zo armoedig uit, met onze natte haren en kleren?

11 okt. Vandaag blijven we in Miri. Het is een redelijk grote stad. We zijn naar de haven geweest en het handicraftcentre. Verder niet veel uitgevoerd vandaag.

12 okt. Naar Kuala Benait 64 km. We gaan de grens over naar Brunei; een klein oliestaatje, waar we een paar dagen doorheen zullen fietsen. Bij de grens gaat het vlot; een paar stempels in de paspoorten en klaar. We moeten weer ander geld hebben nl. Brunei dollars.  Het is ook wel even wennen aan de prijzen, die hier veel hoger zijn. Het ziet er hier ook allemaal veel moderner, luxer en schoner uit. De benzine kost hier, omgerekend, maar € 0,23. De inwoners hier hoeven ook geen belasting te betalen, en gezondheidszorg en onderwijs zijn gratis. Een klein paradijsje dus. We slapen in het duurste hotel tot nu toe, met alles erop en eraan. Voor de verandering ook maar weer eens lekker westers gegeten (hamburger en friet).

13 okt. Naar Tutong 73 km. Vanmorgen een super ontbijt gehad: omelet met kaas en  bonen in tomatensaus en toast. Daar kunnen we wel enkele uurtjes op fietsen. Maar goed ook, want we fietsen de hele tijd over de snelweg (vluchtstrook). In het dorpje is verder niets te beleven. Ook hier hebben we weer een duur hotel (met kakkerlakken). Het lijkt wel of die kakkerlakken er gewoon altijd bij horen; we beginnen er al aan te wennen.  Morgen vertrekken we naar de hoofdstad van Brunei.

14 okt. Naar Bandar Seri Begawan 54 km. Alweer de hele tijd over de snelweg gefietst. Gelukkig zijn de snelwegen hier niet zo druk als in Nederland, maar vooral in de buurt van de stad erg griezelig om steeds van baan te moeten wisselen. Maar we zijn weer heelhuids gearriveerd. Het is een prachtige stad aan het water met een aantal grote super de luxe moskeen en prachtige winkelcentra. We maakten een leuke rondvaart met een motorbootje door het Watervillage. Een vissersdorp op palen in het water, compleet met scholen, politieburo, tankstation, kortom een stad op zich. Ook naar het Royal Regalia Museum geweest; museum van de sultan van Brunei. We konden ons hotel dat we via internet hadden geboekt eerst niet vinden, omdat er blijkbaar 2 waren met dezelfde naam. Wij waren midden in het centrum aan het zoeken, maar het bleek net buiten de stad te liggen. Wel een prachtig hotel met een super de luxe ontbijt. Er is hier jammer genoeg in heel Brunei geen druppel alcohol te krijgen, en zelfs ook geen sigaretten!!!!

15 okt. Naar Muara 35 km. Naar de haven van Muara gefietst en vandaar 1,5 uur met de boot naar het eiland Labuan. De fietsen gaan weer op de boot, iedereen is weer erg behulpzaam en aan aandacht geen gebrek. De mensen kunnen het nauwelijks geloven dat we met de fiets reizen en vragen ons de hemd van het lijf. Ze denken dat wij ontzettend sterk zijn, maar dat komt meer omdat ze zelf geen meter fietsen. We hebben trouwens in de afgelopen weken geen enkele vakantiefietser gezien. Eindelijk weer alcohol en sigaretten in overvloed. Alles is hier belastingvrij dus ook nog eens extra goedkoop. Omgerekend 33 eurocent voor een pakje sigaretten van eigen land en een flesje whisky van nog geen euro. Genieten dus (met name voor Jan).  Ook nog een klein rondje over het eiland gefietst. Er zijn veel olieraffinaderijen, en verschillende watervillages. We hebben er eentje bezocht in Patau-Patau 2, nu niet met de boot, maar lopend over de steigers tussen de huizen.

16 okt. Naar Kota Kinabalu met de boot. En weer gaan de fietsen op de boot; geen enkel probleem. Een lange boottocht van 3,5 uur en het is weer ijskoud daarbinnen. We zijn nu beter voorbereid en hebben onze vesten bij. In de boot zitten we naar een voor ons onbegrijpelijke film te kijken, terwijl de rest die aandachtig volgt. Aangekomen in Kota Kinabalu zien we bij de haven al meer toeristen, dan we in de afgelopen 6 weken bij elkaar hebben gezien. De fietsen krijgen vanaf nu een tijdje rust. Dat mag ook wel want ze hebben er nu bijna 1700 kilometer opzitten. We mogen niet klagen tot nu toe met slechts één lekke band. Hopen dat het zo blijft. Wij gaan hier een dag of 12 “vakantie” vieren; o.a. berg beklimmen, jungle tochten maken, snorkelen enz.. We kijken al uit naar a.s. vrijdag als ons Loes en Anke hier aankomen.