Van Singapore naar Borneo

25 sept. Naar Muar 58 km. Vandaag weer op weg met onze vrachtfiets. Nu merk je pas hoe zwaar de fiets is. Door mooie kampungs gefietst, waar de kippen voor je uit lopen. We hebben in Maleisië nog geen last gehad van honden. Als we al honden tegenkomen lijkt het wel of ze banger zijn van ons, dan wij van hen. Dat was vorige keer langs de Mekongroute wel anders, toen hebben we een paar keer een groep honden achter ons aan gehad. Nu hebben we allebei een Dayzer (dogchaser) gekocht, maar nog niet nodig gehad. We hebben onderweg bij een stalletje lekker kopi-o gedronken (een grote mok vol ijsklontjes en pekzwarte koffie met suiker). De baas wilde een foto van ons maken met zijn vrouw erbij. Als dank kregen we een stapel folders van Melaka (waar we niets aan hadden) en een supergrote mango (alweer extra gewicht). Wat later weer bij een restaurantje gegeten aan tafel bij 2 locals, die ons helemaal uithoorden over van alles en nog wat, en het helemaal geweldig vonden om met toeristen te kletsen. Muar is verder niet veel soeps en een smerige drukke stad.

26 sept. Naar Batu Pahat  69 km.

27 sept. Naar Pontian Kechil 83 km en naar Singapore 19 km. Eerst een mooie route door een nature reserve en later weer over weg 5. We kwamen al vroeg aan in Pontian Kechil. Omdat je naar Singapore niet mag fietsen, en we geen zin hadden om aan de tocht daar naartoe nog een extra dag te besteden, hebben we meteen de bus genomen naar de grens. Dat ging vlotjes. De fietsen mochten in het gangpad in de bus. Bij de douane moesten ze echter alles nakijken; dus alles uitpakken, en de fiets van top tot teen bestuderen. Gelukkig was het uiteindelijk oké en wilden we verder fietsen, maar dat mocht absoluut niet. Er kwam gelijk een douanier achter ons aan!. We moesten perse weer met de bus verder. Ze bleven zelfs staan wachten tot wij daadwerkelijk in de bus gestapt waren. Na een kilometer of 10 werden we afgezet op een busstation in Singapore. Vandaar was het nog zo’n 20 kilometer naar ons hotel in Waterloo street, terwijl het al donker werd. Dus wij als gekken door die gigantische stad gefietst en het hotel dat we eigenlijk voor een dag later hadden gereserveerd toch goed kunnen vinden.  Gelukkig hadden ze nog een kamer vrij ook!!.

28 sept. De hele dag vrij voor Singpore. Een grote luxe wereldstad, waar je goed moet oppassen dat je niks doet wat verboden is, anders ben je de Sjaak. Naar Little India geweest en er lekker geluncht en ’s middags met de SMRT (metro) naar Chinatown. We hebben daar ook nog de indrukwekkende tempel met 10.000 buddha’s bekeken .Laat in de middag een rol bubbbeltjesplastic gekocht om de fietsen in te pakken. Flink afgezet door de baas maar ja we hadden geen keus.

29 sept. De fietsen ingepakt, en omdat we nog een paar uurtjes over hadden zijn we naar het beroemde Raffles hotel gegaan voor de lunch. Dit is een prachtig megagroot hotel en shoppingcomplex uit 1887 met poepchique winkels. Een lekker broodje gegeten bij de beroemde bakery. Op de 3^e verdieping is het Raffles museum, met veel historische informatie en spullen van dit beroemde hotel. Omdat het zaterdag is of vanwege het Chinese mooncakefestival is het extra druk in de straat voor ons hotel, omdat daar ook 2 tempels liggen. Er zijn allerlei kraampjes met waarzeggers of zo en er wordt volop gebeden en over buddha’s geaaid.

Laat in de middag onze vlucht naar Kuching op Borneo. Die verliep voorspoedig, alleen het hotel in Kuching is niet geweldig. Een heel klein hokje, en onze fietsen moeten ook nog in die kamer staan, en over 3 trappen omhoog gesjouwd worden.

30 sept. Kuching is een leuke stad, vooral aan het Waterfront (langs de Sarawak rivier). Er is een leuke boulevard en Main Bazaar. Achter de boulevard liggen allerlei musea bij elkaar, o.a. het Sarawak Cultural museum. ’s Middags zijn we naar het Seminggoh Nature Reserve geweest en hebben daar 2 orang utangs gezien.

1 okt. Vandaag een trip naar het Bako National Park. Eerst een stuk met de bus en daarna verder met een bootje. We hebben daar een trail gelopen met een gids. En ja hoor, we hebben de unieke neusapen (orang belanda) gezien. (Deze apen komen schijnbaar alleen hier voor). In het begin zaten er 3 in een boom en later hebben we nog een keer een groepje van 4 neusapen gezien. Het zijn wel luie beesten, maar geweldig om te zien met hun lange neus. Ook gewone aapjes (langstaartmakaken) zaten er volop. Het is er zo heet, dat tijdens het lopen, het water constant langs je lijf loopt. Er zaten ook wilde varkens en we hebben zelfs een giftige slang gezien in een boom. Onze gids deed erg zijn best om alles van de jungle uit te leggen en op de terugweg wees hij ons zelfs de weg naar het vertrekpunt van de expressboat naar Sibu.

2 okt. Vandaag een lange boottocht (5 uur !) naar Sibu. Dat scheelt alvast een heel stuk fietsen. Het fietsen schijnt in Borneo niet zo simpel te zijn, en zo zijn we alvast een aardig stuk op weg. Uiteindelijk toch nog verkeerd gereden maar gelukkig op tijd voor vertrek. Bij aankomst regent het zowaar.  In Sibu de Chinese Tua Pek Kong tempel bekeken en naar de foodmarket geweest. Volop keus in varkenssnuiten, tongen, ingewanden en gebraden kippenkoppen, maar toch maar bij Mc. Donalds gegeten. Ook hebben we een 2-daagse trip geregeld naar een longhouse. Dus voorlopig wordt er nog niet gefietst. We hebben hier een fijn hotel, dat zelfs nog goedkoper is dan het “hok” in Kuching.

3 okt. Via het toeristenburo een bezoek geregeld aan een longhouse in Bangwar Assan. Een longhouse is een traditioneel lang huis, waarin een hele familie Iban (vroegere koppensnellers) woont. Zij hebben wel ieder hun eigen voordeur, en een gezamenlijke veranda voor activiteiten.In het huis waar wij te gast zijn wonen 28 gezinnen. De gastheer leidt ons ’s middags rond door de omgeving terwijl zijn vrouw het eten klaarmaakt. We brengen een bezoek aan de locale primary school en drinken een paar glaasjes rijstwijn bij het hoofd van de school. Na het traditionele Iban diner drinken we nog enkele glaasjes rijstwijn en gaan vrij vroeg naar bed. Het leven is hier wel wat “basic”. De douche is een bak water met een pannetje in de “toilet”. De volgende dag 0m 6 uur op en weer terug naar Sibu.

4 okt. Naar Selengau 78 km. Om 9 uur beginnen we aan onze eerste kilometers fietsen in Borneo. De weg is flink heuvelachtig en druk met vrachtverkeer. Toch maar onze fluoriscerende hesjes aangedaan om meer op te vallen in het verkeer. De truckers houden meestal wel goed rekening met ons en passeren ruim. Het is weer behoorlijk heet, en anders dan langs de westkust in Maleisië, zijn er weinig restaurantjes langs de weg. Door de hitte is het zwaar fietsen. Onderweg nog heerlijke rambutans gegeten bij een stalletje. Rond 4 uur arriveren we in het dorpje. Gelukkig kunnen we bij de Shell pomp met de credit card wat geld opnemen, want er is geen bank. Er is hier meer 1 hotel en daar worden we niet echt vrolijk van. Voordat we onze kamer inkunnen moet er nog “gepoetst”worden want het is er een zwijnenstal. De mensen kijken ons hier aan of we van Mars komen. Het is duidelijk dat hier nooit toeristen komen, en we snappen ook waarom. Ze willen ook allemaal met ons op de foto. Afgezien van enkele restaurantjes en winkeltjes is er niets te beleven.

5 okt. Naar Tatau 85 km. Een loodzware dag fietsen met alleen maar allemaal heuvels; de ene nog erger dan de andere. Het begon ’s morgens al fout met de broodjes voor het ontbijt, die bedorven waren. Daarom moesten we het stellen met een muslireep en koffie als ontbijt. Onderweg is het wel erg mooi, maar geen winkeltje of restaurantje te bekennen. Pas rond 2 uur hebben we wat brood kunnen kopen in een winkeltje. We waren helemaal kapot. Later kreeg Lies steeds kramp in haar benen en moesten we iedere 2 á 3 kilometer weer stoppen. Een poging om een lift te krijgen lukte niet, dus moesten we wel verder fietsen. Helemaal kapot in Tatau aangekomen in weer een smerig hotel met koude douche en kakkerlakken. De hele nacht nog kramp gehad.

6 okt. Naar Bintulu. Het vooruitzicht om weer een hele dag tegen die bergen op te moeten trappen, met nog steeds pijnlijke spieren, is echt teveel. Hier blijven in dit hotel is ook geen optie. Daarom hebben we een busje geregeld naar Bintulu en daar lekker gerelaxed in een mooi hotel. Bintulu zelf is niet de moeite waard.